Generacje telefonii komórkowej
Partnerzy: Ford Fiesta lady regałyPierwsza generacja telefonii komórkowej powstała na początku lat 80. Pierwszą komercyjną sieć 1G uruchomiono w 1979 roku w japońskim Tokio, gdzie 23 stacje bazowe pokryły zasięgiem 20 milionową populację. W ciągu pięciu lat sieć operatora NTT pokryła niemal całą ludność kraju..
W Europie pierwszą komercyjnie wykorzystywaną siecią 1g (2gą na świecie) była Nordycka Telefonia Moblina- NMT (ang. Nordic Mobile Telephone) uruchomiona w 1981 roku. Była także pierwszą siecią oferującą międzynarodowy roaming.
Technologia NMT wraz z amerykańską AMPS, w Europie zaadaptowaną jako TACS , była systemem transmisji analogowej, co pociągało za sobą wszystkie wady takiego rozwiązania, takie jak:
- niski poziom bezpieczeństwa (łatwość podsłuchu rozmowy)
- mała pojemność sieci
- wysoki koszt połączeń
- nieporęczność (popularny aparat Motorola DynaTAC ważył ok. 2 kg)
- obawy, co do wpływu na zdrowie
- wynikające z powyższych małe upowszechnienie.
Na świecie z systemów 1G korzystało zwykle do 2% populacji ( w krajach skandynawskich do 5%), w Polsce uruchomiony 18 czerwca 1992 roku przez PTK Centertel system NMT 450i mimo pokrycia w krótkim czasie ok. 65% powierzchni kraju miał w maju 1995 roku ok. 50 tys. abonentów.
Druga generacja telefonii komórkowej powstała na początku lat 90. W 1991 pierwszą na świecie komercyjną sieć 2G uruchomiono w Finlandii, a w Polsce miało to miejsce jesienią 1996 r.
Podstawową różnicą w stosunku do sieci poprzedniej generacji było przejście na system transmisji cyfrowej, co pozwoliło znacznie zwiększyć pojemność sieci, podnieść bezpieczeństwo transmisji, poprawić jakość rozmów, przeprowadzić miniaturyzację aparatów, znacznie ograniczyć obawy zdrowotne oraz wprowadzić nowe usługi takie jak powszechne dzisiaj SMSy, czy w dalszych etapach rozwoju sieci, usługi transmisji danych i dostępu do Internetu.
Spośród wielu badanych i funkcjonujących na początku lat 90. standardów największy sukces odniosła technologia GSM.
GSM (ang. Global System for Mobile Communications - ogólnoświatowy system łączności bezprzewodowej) to najpowszechniej wykorzystywany standard telekomunikacyjny na świecie. Początkowo projektowany jako standard dla 12stu krajów EWG, z czasem rozpowszechnił się przejmując ponad 80% globalnego rynku telefonii mobilnej, będąc obecny w ponad 200 krajach świata.
Generacje pośrednie - GPRS, czyli General Packet Radio Service jest to bezprzewodowa technologia pakietowej transmisji danych w ramach sieci GSM, zwana też technologią 2.5G. Przełom w stosunku do technologi 2 g stanowi fakt, że nie wykorzystuje się transmisji ciągłej, lecz dane dzieli na pakiety. Pozwala to na szybszy transfer (do około 80 kbit/s.) oraz odpłatność jedynie za przesłane kilobajty, a nie za czas połączenia. Dzięki niej możliwe stało się wprowadzenie usługi wiadomości MMS.
Technologia EDGE jest często zaliczana do sieci 2.5G (GPRS/EDGE), bądź 2.75G jeśli standard GPRS jest oznaczony 2.5G.
Usługi dostępne dzięki technologii 2.5G/2.75G:
- usługi synchronizacyjne, dzięki którym telefon może automatycznie sprawdzać pocztę elektroniczną lub aktualizować kalendarz służbowy
- korzystanie z zasobów sieci Internet przez przeglądarkę
- połączenia z firmowymi sieciami Intranetowymi
- dostęp do dedykowanych serwisów multimedialnych
- dostęp do faksu lub poczty elektronicznej,
- możliwość obsługi prostych gier sieciowych
- obsługa wiadomości MMS
- możliwość stosowania telefonu jako modemu w celu podłączenia laptopa do Internetu
- obsługa aplikacji Java, które wymagają połączenia z Internetem
- obsługa komunikatorów internetowych czy dostęp do chatu
- możliwość korzystania z Facebooka
usługi strumieniowej transmisji video - realizację płatności elektronicznych
Technologie 3G
Technologie 3ciej generacji to głównie standardy UMTS (ang. Universal Mobile Telecommunications System, pol. Uniwersalny System Telekomunikacji Ruchomej) i HSPA, które stanową trzon funkcjonujących dziś sieci trzeciej generacji. Były one projektowane by połączyć dotychczasowe systemy telekomunikacyjne i by zwiększyć szybkość przesyłu danych oraz zapewnić równorzędność różnych usług t.j. transmisja dźwięku, wideo i danych. (w sieciach GSM równoczesny przesył danych i rozmowa nie były możliwe) . Główne zalety sieci 3G:
- podwyższenie prędkości transmisji danych (odbiór teoretyczny do 21,6 Mbit/s, wysył 5,76 Mbit/s, najpowszechniej jednak do 7 mbit/s)
- poprawę pojemności sieci, czyli zachowanie większej prędkości połączenia przy dużej liczbie użytkowników korzystających jednocześnie z usługi dostępu do internetu.
- dalszą poprawę bezpieczeństwa
- pełna współpraca z sieciami GSM
- zaawansowane systemy nawigacyjne i lokalizacyjne
- rozbudowane usługi multimedialne (wideorozmowy, wideokonferencje, telewizja mobilna i na żądanie)
Technologię HSPA w standardzie HSPA+ określa się czasem jako 3.75G ze względu na osiąganą prędkość transferu do 21 Mbps, która odbiega od możliwość UMTS (do 2 mbit/s)
Wyjątkowo obiecującą technologią, która jest dostępna w kilku krajach świata, w tym w Polsce, jest LTE (Long Term Evolution) określana także jako 3.9G. Pozwala ona na znaczące zwiększenie pojemności sieci i prędkości transferu (nawet 100 Mb/s przy pobieraniu danych oraz 50 Mb/s przy wysyłaniu, choć w praktyce wartości są znacznie niższe).
Sieci 4G chociaż nie trafiły jeszcze do zastosowań komercyjnych to funkcjonują już jako standardy badawcze. By spełniać wymogi zwane IMT-Advanced technologia 4G musi osiągać nominalną szybkość transmisji do 1Gb/s dla klienta stacjonarnego i 100 Mb/s dla klienta poruszającego się oraz być w całości oparta na protokole IP. Dotychczas technologiami kompatybilnymi zostały LTE-Advanced oraz WiMAX standardzie IEEE 802.16m.